Jelle Nijdam werd beroepsrenner na deelname aan de Olympische Spelen van 1984 te Los Angeles. Eind jaren tachtig groeide hij uit tot een zeer succesvolle wielrenner, die bekend stond om zijn meedogenloze demarrage in de laatste kilometer. Hierdoor kreeg hij de bijnamen Snelle Jelle en Turbo Jelle.

Hij startte tien keer in de Tour de France en haalde acht keer de finish in Parijs. Jelle droeg drie dagen de gele trui en won hij zes Touretappes. 

In zijn lange, zestienjarige loopbaan bouwde Henk Lubberding een zeer fraaie erelijst op. Hij startte liefst dertien keer in de Tour de France, waarin hij een keer de gele trui droeg in 1988. Gezien zijn positie als helper was het vrij uniek dat de boerenzoon drie keer bij de eerste tien eindigde. In 1978 won hij het jongerenklassement in de ronde, in Pau, Luik en Aurillac won hij de etappes.

In 1981 startte Erik Breukink zijn wielercarrière bij de junioren. In 1984 nam hij als amateur deel aan de Olympische Spelen van Los Angeles. Van 1985 tot 1997 was Erik Breukink professioneel actief voor onder andere Skala-Gazelle, Panasonic, PDM, Once en Rabobank. Hij werd 2x Nederlands kampioen tijdrijden en één keer Nederlands kampioen op de weg. Hij werd in zijn profcarrière derde in het eindklassement van de Tour de France. Hij is één dag gele truidrager geweest. Tijdens de Tour de France won hij in totaal vier etappes. Ook behaalde Erik een tweede plaats in het eindklassement van de Giro d’Italia. En won hij één etappe tijdens de Vuelta Espana

In 1980 wint hij de aansprekende etappekoers Dauphiné Libéré en maakt hij naam als meesterknecht van Joop Zoetemelk, die mede dankzij zijn hulp eindelijk de Tour de France op zijn naam brengt. Van der Velde zelf flankeert zijn kopman op het erepodium op de Champs Elysées in Parijs in de witte trui, als winnaar van het jongerenklassement. Het lijkt tijd voor de grote doorbraak, maar als tijdrijder komt Van der Velde duidelijk te kort en als klassementsrenner heeft hij te vaak te kampen met een slechte dag.

Karstens was een sprinter en won etappes in alle drie de grote rondes (zes in de Ronde van Frankrijk, één in de Ronde van Italië en veertien in de Ronde van Spanje). De enige andere Nederlanders die dit presteerden, waren Jeroen Blijlevens, Erik Breukink en Jean-Paul van Poppel.

In 1974 droeg hij twee dagen de gele trui in de Ronde van Frankrijk. In de vierde etappe was hij als tweede geëindigd.

Jan Janssen schrijft geschiedenis door als eerste Nederlander in 1968 de Tour de France te winnen. In 1966 verovert hij al de tweede plek en in 1967 zet hij de Ronde van Spanje op zijn naam.

De Belgische toprenner Eddy Merckx merkt het in 1967 al op: “Jan Janssen kan de Tour de France winnen, omdat hij een compleet renner is! Hij kan tijdrijden, bergop rijden, sprinten en zelfs een zesdaagse rijden.”

Jacques Hanegraaf is een voormalig Nederlands wielrenner, die prof werd in 1981. Direct in zijn eerste jaar werd hij Nederlands kampioen. Hij won de klassiekers Parijs-Brussel en de Amstel Gold Race en droeg in 1984 twee dagen de gele trui in de Ronde van Frankrijk. Hij won dat jaar bovendien het sprintklassement (rode trui) in de Tour. In 1985 werd hij wederom kampioen van Nederland. In 1992 moest Jacques Hanegraaf na een valpartij in Zwitserland voortijdig zijn carrière beëindigden.